भारतीयांचा विश्वासघात.

 The work of conquest, as often happened in India, was aided by the disunion of the inhabitants, and jealousies of race and creed conspired to help the Muslims.

-- Stanley Lane-Poole

source;google

         प्राचीन काळापासून, आक्रमणकर्त्याच्या प्रत्येक विजयाची सोय एका सहयोगीद्वारे केली गेली ज्याने वैयक्तिक स्कोअर सेट करण्यासाठी फसवणूकीचा अवलंब केला. विश्वासू सेनापतीच्या विश्वासघाताशिवाय आक्रमणकर्त्याने कधीही किल्ला ताब्यात घेतला नाही. केवळ 5000 ब्रिटिश अधिकारी आणि 50,000 ब्रिटिश सैनिकांसह ब्रिटिशांनी 30 कोटी भारतीयांवर दोन शतकांहून अधिक काळ राज्य केले. भारतीयांवर राज्य करण्यासाठी त्यांनी भारतीयांची अफाट मदत घेतली! महात्मा गांधी एकदा म्हणाले होते, "जर सर्व भारतीयांनी ब्रिटीशांना घालवायचे ठरवले तर ते सर्वात सोपी गोष्ट म्हणून शक्य आहे." तरीही त्यांनी शतकानुशतके भारतावर राज्य केले.

          भारतीयांनी त्यांच्या पराक्रमाने, ज्ञानाने आणि अध्यात्माने इतिहासात चमक दाखवली, तर त्यांनी त्यांच्या विश्वासघात, लोभ आणि अदूरदर्शीपणानेही तितकेच कलंक लावले. सर्वात वाईट गोष्ट म्हणजे काही राज्यकर्त्यांनी आक्रमणकर्त्यांना भारतात बोलावले. 18 व्या शतकात रोहिलखंडचा शासक नजीब अद-दौला, मुस्लिम कार्ड खेळण्यासाठी अफगाणिस्तानमधील कंदाहार येथे गेला आणि पानिपतच्या तिसऱ्या युद्धापूर्वी अहमद शाह अब्दालीला मराठ्यांचा बदला घेण्यासाठी आमंत्रित केले! विविधतेतील एकता प्रतिकूल परिस्थितीत कधीही मदत केली नाही आणि अनेकदा पराभवाला सामोरे जावे लागले. 19व्या शतकातही, हिंदूंना धडा शिकवण्यासाठी अफगाणिस्तानने भारतावर आक्रमण करावे, अशी अनेक मुस्लिम खिलाफत नेत्यांची इच्छा होती.

        अलेक्झांडरच्या वेळी देखील, 326 ईसापूर्व, अंभी नावाच्या राजाने (ग्रीक त्याला त्याच्या राजधानीच्या नावावर टॅक्सील्स म्हणत) पोरसचा बदला घेण्यासाठी ग्रीकांशी जुळवून घेतले. युद्धासाठी, त्याने आपले 5000 सैनिक आणि महागड्या भेटवस्तू पुरवल्या, ज्यामुळे आक्रमण करणाऱ्या सैन्याची ताकद वाढली. अशा प्रकारे, त्यांनी वायव्य भारतावर अल्पकालीन युरोपीय वर्चस्वाचा पाया रचण्यात मदत केली, भांडणामुळे, असंतुष्टांनी एकतर बचाव करणार्‍या राजाला पाठिंबा दिला नाही किंवा त्याहूनही वाईट, त्यांची उपयोगिता संपल्यावर त्यांना मारले जाऊ शकते हे विसरून आक्रमणकर्त्याला उघडपणे मदत केली. . या घटनेचे एक भयानक उदाहरण म्हणून, जयचंदचा घोरीच्या सैन्याने तराईनच्या लढाईच्या दोन वर्षांत पराभव केला आणि मारला.

भारताचे नशीब कायमचे बदलून टाकणाऱ्या गद्दारांची यादी खालीलप्रमाणे आहे.

1. पोरस विरुद्ध 326 BCE मध्ये अंभी

2. बौद्ध व्यापारी आणि सेनापती 711 मध्ये जेव्हा त्यांनी राजा दाहिरच्या विरोधात मोहम्मद बिन कासिमला मदत केली. स्थानिक सेनापतींनी विश्वासघात केला नसता, तर कासिमकडे रहस्ये पसरली नसती.

3. 1192 मध्ये जयचंदने वैयक्तिक वैरामुळे पृथ्वीराजांना साथ दिली नाही. लोकप्रिय समजाच्या विरुद्ध, त्याने मोहम्मद घोरीला सक्रियपणे मदत केली नाही परंतु त्याच्या अलिप्तपणामुळे 600 वर्षांची मुस्लिम राजवट प्रस्थापित करण्यात मदत झाली.

4. मीर जाफर 1757 मध्ये सिराज-उद-दौलाविरुद्ध जेव्हा त्याने ब्रिटिशांना सक्रिय मदत केली. जाफरने विश्वासघात केला नसता तर १८व्या शतकातच इंग्रजांनी भारत सोडला असता.

source;google

दुसरीकडे, विश्वासघात नेहमीच सर्व संस्कृतींमध्ये अस्तित्वात असल्याचे ज्ञात आहे, विशेषत: विषम आणि वैविध्यपूर्ण लोकांमध्ये. दोन सहस्राब्दीतील काही सहयोगी संपूर्ण सभ्यता कमकुवत आणि विश्वासघातकी बनवत नाहीत. तथापि, त्यांच्या कृतींचे परिणाम भारतीयांच्या पिढ्यांसाठी नेहमीच घटनांचे जग हादरवणारे वळण होते. हे सर्व या माणसांच्या सत्ता किंवा रक्ताच्या लालसेने शक्य झाले.

विश्वासघात, फसवणूक आणि दुटप्पीपणाच्या बगळ्यांनी थैमान घातलेल्या राष्ट्राची नेहमीच अधोगती होते, या सत्याचा इतिहास साक्षीदार आहे. या घटनांमधून अनेक धडे घेतले जाऊ शकतात जिथे एखाद्या राष्ट्राच्या सामूहिक चांगल्या गोष्टींवर वैयक्तिक वाईटाचा प्रभाव असतो.

आताही, हे शत्रू सहकारी भारतावर थैमान घालत आहेत आणि क्षुल्लक कारणांसाठी भारताचे नुकसान करू इच्छित आहेत.

“स्विफ्ट हॉर्स शार्प स्वॉर्ड्स” या भारतीय इतिहासावरील बेस्टसेलरचे लेखक अमित अग्रवाल यांनी लिहिलेले आहे.